رمضان
کوله بارت بربند .
شاید این چند سحر فرصت آخر باشد
که به مقصد برسیم
بشناسیم خدا را
و بفهمیم که یک عمر چه غافل بودیم .
می شود آسان رفت .
می شود کاری کرد
که رضا باشد او .
ای سبکبال در این راه شگرف
در دعای سحرت
در مناجات خدایی شدنت
هرگز از یاد مبر
من جا مانده بسی محتاجم
به آرامی آغازبه مردن می کنی اگر ...
به آرامی آغازبه مردن می کنی
اگرسفرنکنی
اگرکتابی نخوانی
اگربه اصوات زندگی گوش ندهی
اگراز خودت قدردانی نکنی
به آرامی آغازبه مردن می کنی
اگر برده عادات خود شوی
اگرهمیشه از یک راه تکراری بروی
زمانی که خود باوری را بکشی
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند
به آرامی آغازبه مردن می کنی
اگر روزمرگی را تغییر ندهی
اگر رنگهای متفاوت به تن نکنی
اگر با آدمهای جدید صحبت نکنی
به آرامی آغازبه مردن می کنی
اگر از شور و حرارت
از احساسات فراوان
واز چیزهایی که چشمانت را به درخشش وا می دارند
ضربان قلبت را تندتر می کنند ......
دوری کنی
به آرامی آغازبه مردن می کنی
اگرهنگامی که با شغلت ، با علاقه مندیهایت شاد نیستی
آنها را عوض نکنی
اگر برای مطمئن در نا مطمئن خطر نکنی
اگر ورای رویاهایت نروی
اگر به خودت اجازه ندهی که حداقل یک بار در تمام زندگی ات
ورای مصلحت اندیشی بروی .....
امروز زندگی را آغاز کن
امروز امتحان کن
امروز کاری کن
نگذار که به آرامی بمیری
" پابلو نرودا "
به یاد ......
گله
کنار هرقطره اشکم هزار خاطره دفنه
اینقدر خاطره داریم که گویی قد یک قرنه
گلوم میسوزه از عشقت ، عشقی که مثه زهره
ولی بی عشق تو هردم خنده با لبهای من قهره
درسته با منی اما به این بودن نیازارم
تو که حتی با چشماتم نمی گی آه دوست دارم
اگه گفتی دوست دارم فقط بازیه لبهات بود
وگر نه رنگ خودخواهی نشسته توی چشمات
هر چی عشقه توی دنیا من می خواستم مال ما شه
اما تو هیچوقت نزاشتی بینمون غصه نباشه
فکر میکردم با یه بوسه با تو همخونه می مونم
نمیدونستم نمیشه آخه بی تو نمیتونم
گله می کنم من از تو ، از تو که این همه بی رحمی
هزار بار مردم از عشقت تو که هیچوقت نمی فهمی
حالا از تو دورم
هنوزم صبورم
به هیچ کس نمی گم
شکستی غرورم
تقدیم به شما ملیکا و یسنای عزیز 
که به یادتون ، روزی دو سه بار این موزیک رو گوش میکنیم